donderdag 27 oktober 2011

Wie ben ik? (deel II: Sinaasappel)

Daar zat ik dan in de bus. Helemaal achterin, in gedachten verzonken. "Eyes closed, mind open", zei een goede vriend mij eens. Of beter gezegd: "zong een goede vriend mij eens."
Het weinige omgevingsgeluid dat er zich bevond werd tot één frequentie samengesmolten. Deze frequentie werd in mijn hoofd gefilterd waardoor ik niets meer hoorde. Of toch bijna niets meer. Er zat een stem in mijn hoofd. Een zeer heldere stem zelfs. Het leek alsof ik uit mezelf gestapt was, naast mij was gaan zitten en mezelf wou geruststellen met de volgende woorden.

Mijn appelsien, appelsien ik gooi je in de lucht.
Mijn appelsien, appelsien ik snij je in tweeën.
Mijn appelsien, appelsien heeft mijn kamer vuil gemaakt.
Men viert de dood van een man.
Mijn appelsien, appelsien is zo lekker.
Mijn appelsien, appelsien ik gebruik geen moeilijke woorden zodat je me begrijpt.
Mijn appelsien, appelsien in mijn buikje.
Op!


Maar nu genoeg getypt, ik ga fruitsap persen....

Geen opmerkingen:

Een reactie posten