Ik vergeet wel eens wie ik ben. Daar heb ik wel een oplossing voor. Ik graai in mijn zakken om te zien wat er in zit. Een busabonnement. Er staat een naam en adres op. Ik besluit er heen te gaan hoewel ik nog steeds twijfel. Aan wat twijfel ik? Misschien ben ik de persoon beschreven op het stukje papier met een oppervlakte van
78,75 vierkante centimeter helemaal niet. Misschien heb ik iemands identiteit gestolen.
Een bus stopt en opent zijn schuifdeuren. Naar verluidt zijn er heel veel verschillende soorten deuren. Er bestaat zelfs een liedje over.
Ik toon het busabonnement aan de buschauffeur waarop hij vriendelijk en bevestigend knikt. De stoeltjes zijn her en der bezet met mensen. Verschillende soorten mensen. Jongens en meisjes, mannen en vrouwen, lelijke mensen en mooie mensen.
Een lege plaats! Ik heb er geen moeite mee om langs een onbekend persoon te zitten, doch zit ik wel eens graag "alleen" op de bus. Dan staar ik naar buiten en vul ik mijn hoofd met alles wat mij overkomen is tot er helemaal geen plaats meer is en dan spoel ik alle gedachten door als stront door een toilet.
Maar nu genoeg getypt, ik ga naar Pulk/Pull Revolving Doors luisteren...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten