En de schuifdeuren gingen open.
Sla ik een stukje over? Het stukje waarop een soort wekker in mijn hersenen, een soort "geologische klok", mij vertelde dat ik op een knopje moest drukken zodat de bus zou stoppen aan de aan mij aangewezen halte?
Ja inderdaad, die halte is mij "aangewezen". Dat niemand maar een seconde durft denken dat wij zelf kiezen waar wij gaan en staan!
Ik stapte uit en wandelde richting het adres dat op het busabonnement stond. Veel te luide muziek bonsde door mijn hoofdtelefoon. De "zanger" zei van alles dat nonsensicaal kan klinken voor het niet getrainde oor, maar de meer bezielde luisteraars zullen uit de juiste ondertoon een keten van filosofische uitspraken ontdekken.
Ik stond voor het juiste huis. Alles kwam terug. Ik woon hier, ik eet hier, ik slaap hier, ik schijt hier.
Elke dag.
Hetzelfde.
Maar nu genoeg getypt, ik ga jullie zeggen dat "nonsensicaal" geen officieel Nederlands woord is...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten