Wie ben ik? (deel II: Sinaasappel)

Daar zat ik dan in de bus. Helemaal achterin, in gedachten verzonken. "Eyes closed, mind open", zei een goede vriend mij eens. Of beter gezegd: "zong een goede vriend mij eens."
Het weinige omgevingsgeluid dat er zich bevond werd tot één frequentie samengesmolten. Deze frequentie werd in mijn hoofd gefilterd waardoor ik niets meer hoorde. Of toch bijna niets meer. Er zat een stem in mijn hoofd. Een zeer heldere stem zelfs. Het leek alsof ik uit mezelf gestapt was, naast mij was gaan zitten en mezelf wou geruststellen met de volgende woorden.

Mijn appelsien, appelsien ik gooi je in de lucht.
Mijn appelsien, appelsien ik snij je in tweeën.
Mijn appelsien, appelsien heeft mijn kamer vuil gemaakt.
Men viert de dood van een man.
Mijn appelsien, appelsien is zo lekker.
Mijn appelsien, appelsien ik gebruik geen moeilijke woorden zodat je me begrijpt.
Mijn appelsien, appelsien in mijn buikje.
Op!


Maar nu genoeg getypt, ik ga fruitsap persen....

Wie ben ik? (deel I)

Ik vergeet wel eens wie ik ben. Daar heb ik wel een oplossing voor. Ik graai in mijn zakken om te zien wat er in zit. Een busabonnement. Er staat een naam en adres op. Ik besluit er heen te gaan hoewel ik nog steeds twijfel. Aan wat twijfel ik? Misschien ben ik de persoon beschreven op het stukje papier met een oppervlakte van
78,75 vierkante centimeter helemaal niet. Misschien heb ik iemands identiteit gestolen.
Een bus stopt en opent zijn schuifdeuren. Naar verluidt zijn er heel veel verschillende soorten deuren. Er bestaat zelfs een liedje over.
Ik toon het busabonnement aan de buschauffeur waarop hij vriendelijk en bevestigend knikt. De stoeltjes zijn her en der bezet met mensen. Verschillende soorten mensen. Jongens en meisjes, mannen en vrouwen, lelijke mensen en mooie mensen.
Een lege plaats! Ik heb er geen moeite mee om langs een onbekend persoon te zitten, doch zit ik wel eens graag "alleen" op de bus. Dan staar ik naar buiten en vul ik mijn hoofd met alles wat mij overkomen is tot er helemaal geen plaats meer is en dan spoel ik alle gedachten door als stront door een toilet.

Maar nu genoeg getypt, ik ga naar Pulk/Pull Revolving Doors luisteren...

Bijbelverhaal

Het is maandagochtend. Ik sta op de weegschaal, naakt. Er verschijnt een getal dat niet overeenkomt met mijn verjaardag. Dan stapt zij op de weegschaal, ook naakt. Ze gilt van blijdschap. Ik begrijp niet waarom. Dat heeft ze ook door. "Je bent je er niet van bewust, hé?", zegt ze. Ze geeft me een appel terwijl ze de volgende woorden uitspreekt: "Eet deze appel, dan zal je alles weten." Ze zei het alsof ze er al maanden op had geoefend.
Ik nam een hap uit de appel. Het was geen speciale appel trouwens. Hier en daar waren er zelfs al kleine vlekjes omdat de vrucht zijn rijpe periode aan het voltooien was. "En, voel je er al iets van?", vroeg ze ongeduldig.
"Ja hoor, nu weet ik wat je bedoelt!", riep ik heel overtuigend. Ik wou haar doen denken dat ik de waarheid sprak, wat eigenlijk niet zo was. Doch, ik had wel degelijk een nieuwe kracht verworven. Ik kon doen alsof.
Ze glimlachte omwille van mijn antwoord en doofde haar sigaret in mijn rechteroog. "Heb ik je pijn gedaan?"
"Het gaat wel, alleen zie ik niets meer door dat oog."
"Wacht maar, ik zal je verzorgen! Hou je hand even op je rechteroog en wacht enkele minuten."
Hierop stak ze een tweede sigaret aan, rookte deze half op en doofde deze in mijn linkeroog.
"Ik denk niet dat ik me hierdoor beter zal voelen..." Ik begon te huilen.
Haar antwoord op deze reactie luidde als volgt: "In deze wereld kan je maar beter blind zijn, anders overleef je het niet."

Maar nu genoeg getypt, ik ga doen alsof mijn typische oneliner hier altijd al heeft gestaan...

Ongezond?

Vroeger had ik ontwikkelde buikspieren.
Ik ging niet naar een fitnessclub, ik lachte gewoon heel erg veel.
Tegenwoordig heb ik een bierbuik.

Snipverkouden

Zakdoekjes vol snot. Slecht slapen. Niks proeven. Door je mond ademen. Niezen à volonté. Een verkoudheid. Zou de oorzaak het wisselende weer zijn? Het Belgisch weer is dan ook zo wispelturig als een kleuter die om de vijf minuten wisselt tussen een rode en een blauwe M&M. Hoe dan ook, een virus heeft zijn weg gevonden in mijn lichaam en datzelfde virus heeft mij in mijn huidige staat gebracht.
Op een bepaald moment was het zo erg dat ik in mezelf dacht: "Nou, ik ben echt wel snipverkouden!"
Toen zei een stem in mijn hoofd opeens: "Je gebruikt het woord snipverkouden, maar weet je wel wat een snip is?"
Hier moest ik negatief op antwoorden. Doch, de volgende persoon die mij vraagt wat een snip is moet ik geen antwoord schuldig blijven want na menig onderzoek ben ik te weten gekomen wat een snip is.
Een snip is gewoon een vogel. Bij het zoeken naar voedsel heeft deze vogel wel eens een druppel aan zijn snavel hangen. Dit is dan analoog met de verkouden mens die een snotneus heeft.

Nu dit is opgehelderd wil ik nog het volgende zeggen. Weet je wat ik het leukste aan een verkoudheid vind? De eerste dag of dagen dat je genezen bent. Dan besef je nog even hoe gemakkelijk het is om door je neus te ademen, hoe goed het voelt om je eten weer te kunnen proeven en om makkelijk in slaap te vallen en niet wakker te worden met een druk achter je ogen waarvan het lijkt alsof ze elk moment tegen het plafond zullen plakken. Misschien zouden we gelukkiger zijn als we om de week verkouden zouden zijn. Misschien ook niet.

Maar nu genoeg getypt, ik ga warme choco drinken...

Fictie

Fietsen en dansen tegelijk, dat kan ik als de beste. Genoeg gefietst, alleen nog maar dansen nu.
Do, si, sol, mi. Ik voel me als een slang en ook wel een beetje als de koning van de wereld.
Wie wilt er eigenlijk koning zijn van deze wereld?
Zodra ik de deur open en ik het licht aandoe verdwijnt dit euforisch gevoel wel snel. Zo snel als een haai van een dolfijn vlucht. Kutmetafoor. Hoofdpijn. Mijn tanden voelen alsof ze er dadelijk uit gaan vallen op hetzelfde moment dat mijn tandvlees gaat ontploffen. Hopelijk gebeurt dit niet. Het toilet, daar moet ik nu naartoe. Riem los, broek open en plassen maar!
Nog steeds tandpijn. Mijn naam is Jan Klemtoon en ik maak er een einde aan. Shit... een banaan.

Maar nu genoeg getypt, ik ga eens verder met mijn leven...