De "Karma Police" zou eens een grote opkuis moeten doen. (deel I)

Niet zo heel lang geleden, in een land niet zo ver hier vandaan is onlangs de stroom uitgevallen. Dit deed zich ongeveer voor tussen zeven en acht uur 's morgens. Tijdens diezelfde periode begint mijn dagelijks ochtendritueel waarbij ik uit mijn bed stap, liefst met het juiste been, iets eet, mij was en mij aankleed.
Nu is het heel toevallig zo dat ik een inwoner ben van een land niet zo ver hier vandaan waarmee ik de desbetreffende stroomuitval aan den lijve heb ondervonden. Ik kan jullie mededelen dat dit toch wel een aanpassing vraagt van levensomstandigheden.
Het eerste wat me onmiddellijk opviel was dat de verwarming niet was ingeschakeld. Dus als we een warm kamertje willen zonder elektriciteit te gebruiken zouden we een vuurtje mogen stoken.
Tegelijkertijd met de kilte valt het ook al meteen op dat er geen licht is. Een zaklamp is ook niet ter mijn bezit, wat het allemaal nog moeilijker maakte om mij een weg te banen door mijn woning. Ik kan je wel vertellen dat tanden poetsen bij kaarslicht iets romantisch heeft.
De warme choco of koffie kon ik ook op mijn buik schrijven. Fruitsap en een banaan werd mijn ontbijt op deze dag in kwestie. Ook luister ik graag een deuntje op de radio tijdens deze routine. Echter, zelf zingen, piano of gitaar spelen zou de enige oplossing geweest zijn op dat moment.
Uiteindelijk was ik nagenoeg bereid om de deur uit te gaan en mij naar de bushalte te begeven waarop prompt enkele lichten die ik had gepoogd in te schakelen tijdens de elektriciteitspanne opeens inschakelden. Er was terug stroom en spanning. Dat vond ik een betreurenswaardig feit...

Maar nu genoeg getypt, ik ga een beetje Tetris spelen...

De wereld draait alleen rond mij... en ook rond u!

Neen, dit is geen verdieping in de relativiteitstheorieën van Einstein. Dat zijn onderwerpen die mijn petje te boven gaan. Mijn verontschuldigingen voor de valse hoop die ik misschien heb opgewekt bij een van mijn lezers.

Iedereen heeft wel eens de fundamentele vragen in zijn hoofd gehad. Wat doen we hier? Waar komen we vandaan? Waarom zijn we hier? Wat is liefde?
We kunnen zo wel ongelooflijk veel vragen bedenken waar we nog steeds geen antwoord op hebben en waarschijnlijk ook nooit een antwoord op gaan vinden.
Mijn beschouwing rond dit onderwerp is de volgende: "Het leven is een door mijn geest gecreëerde realiteit."
Ik zal mijn stellingname proberen te verduidelijken met een gedachtevoorbeeld.

Ik ga naar de bibliotheek. Ik heb enkele boeken gelezen die zich in die bibliotheek bevinden. De boeken die ik gelezen heb bevatten dus voor mij een inhoud. Ik heb de letters die op de pagina's van dat boek beschreven staan gezien en gelezen.
Alle boeken die ik niet gelezen heb in de desbetreffende bibliotheek hebben voor mij niet meer dan een rug en een dikte. De pagina's zijn allemaal leeg, de boeken allemaal inhoudsloos. Als ik dan een van deze holle boeken uit de rek neem en open dan maakt mijn geest een verhaal dat het boek zijn inhoud geeft.
Dus er is maar één auteur en dat ben ikzelf. En dit geldt voor iedereen.

Maar nu genoeg getypt, ik ga mezelf opgeven voor een TBS in Nederland...