Lisa

Dit is het verhaal over een ordinaire vrouw in een ordinair huis met een ordinaire woonkamer.
Lisa is een vierendertigjarige vrouw met bruin haar. Het haar van Lisa golft en is zo een vierendertig centimeter lang. Lisa is een mooie vrouw. Ze heeft net iets te groene ogen, een bleek gezicht en is honderdzeventig centimeter lang. Een opvallend kenmerk van Lisa is haar gedistingeerde stem. Uiteindelijk heeft ze hier duchtig gebruik van gemaakt om verschillende manieren van broodwinst te verwerven. Ze heeft bijvoorbeeld de bekende reclamefilm van Kampiko ingesproken. De verkoop van Kampiko, een product tegen keelontsteking, steeg met wel dertig procent. Daarna heeft Lisa nog veel reclamefilmpjes ingesproken en onderzoek wees uit dat het inderdaad Lisa's stem was die de verkoop van de producten deed stijgen.
Lisa vond het wel leuk om al die reclamefilms in te spreken, maar het was een beetje een onzekere job. Soms duurde het eventjes tot de volgende aanbieding waardoor ze vaak moest werken in supermarkten om staaltjes aan te bieden. Niemand herkende haar dan, maar dat vond ze helemaal niet erg.
Op een dag is Lisa aan het surfen op het internet, op zoek naar een vacature. Plots valt haar oog op iets dat haar zeer interessant lijkt: "Inspreken van GPS-stem. Vast contract." enzovoorts enzoverder. Een in telegramstijl geschreven jobaanbieding op het internet. Dat leek nogal overbodig omdat men tegenwoordig niet meer moet letten op de hoeveelheid tekens die gebruikt worden in een advertentie.
Onmiddellijk stuurde Lisa een mail met haar CV en het duurde niet lang voor ze werd aangenomen, want haar reputatie was meer dan bekend bij het GPS-bedrijf Waarnatoe? genaamd.
Lisa kon quasi onmiddellijk beginnen en kreeg een vast en hoog maandloon voor het inspreken van GPS-instructies.
Hoera voor Lisa!

Oprit

Al fietsend naar mijn bestemming probeerde ik mijn hoofd te ledigen. Ik moest stoppen voor een kruispunt. Er reden veel auto's langs. Het was een druk moment, maar het vreemde was dat de auto's zeer traag leken te rijden. Elke bestuurder leek mij eindeloos aan te staren alsof mijn aanzien het hoogtepunt van hun dag was. Ik stak de weg over en draaide sierlijk naar links. Ik fiets namelijk zeer sierlijk. Zo voelt het althans aan van mijn oogpunt.
Quasi aangekomen op mijn bestemming duw ik op beide remmen en hef ik mijn rechterbeen over het frame van mijn fiets. Hup, fiets in de klem. Ik vind het telkens zo een seksueel gebaar, een fiets in een fietsklem duwen. Daar stond ze dan op mij te wachten. Ze ziet eruit zoals ik wil dat ze er uitziet. We praten over hetgeen ik wil praten. We wandelen naar waar ik naartoe wil wandelen terwijl we elkanders hand vasthouden.
We wandelen langs mijn thuis. Mijn broer roept naar mij waarop zij snel wegrent. Ik verstijf helemaal.
"Wat was je aan het doen?", vraagt mijn broer terwijl hij naar me kijkt alsof ik iemand ben die hij voor de eerste keer ontmoet. "Ik was gewoon..." Verder dan dit gestamel kwam ik niet.
"Je was tegen jezelf aan het praten en je hield je eigen hand vast. Is er soms iets met jou?" Ik had blijkbaar mijn linkerhand de hele tijd zo hard vastgehouden met mijn rechterhand dat mijn vingertoppen volledig wit waren door een tekort aan bloed. Langzaam sijpelde de realiteit binnen. Die lelijke realiteit dat er iets mis is met mij. Ik lijk het allemaal niet meer aan te kunnen.
Stilletjes ga ik op de kiezeltjes liggen. Sommige steentjes porren in mijn zij, maar ik vind het allemaal niet meer zo erg. Er verschijnt een vreemde lach op mijn gezicht. Ik ben de gelukkigste persoon ter wereld en zal nu voor eeuwig slapen.

Het Einde.

De wereld zal niet desintegreren
De aarde zal niet in tweeën, noch in drieën splitsen
Er zal zich een implosie voordoen
Gevolgd door een explosie
BOEM!
Ik in drie miljard deeltjes
Waarna ik samensmelt
Tot een nieuwe ik

Ik wil rijk zijn!

Dromen over een vermogen
het zou niet mogen
Van roze wolkjes met witte bolletjes
mijn kop met krolletjes
Mezelf ondervragen met vragen
die in gedachten vervagen