Introspectie

Vandaag (ofja, eigenlijk gisteren, want het is al na twaalf uur) voelde ik me niet zo goed. Hetgeen eerder vreemd is als je bedenkt dat het academiejaar voorbij is sinds vandaag. De vakantie begint. Om een of andere reden zat er een knoop in mij. Ik had nood aan introspectie. Ik wou weten wie ik was, waar ik sta en of ik wel echt leefde. Mijn manier hiervoor was een lange wandeling. Ik weet dat ik leef, de pijn in mijn benen is hier een bewijs van. Op de andere vragen heb ik geen rechtstreeks antwoord gevonden, maar ik kan weer even verder. Tijdens zo een lange wandeling kan ik namelijk blijven nadenken en het lijkt altijd even dat mijn ziel mijn lichaam verlaat.
Het was een openbaring van zo'n twee en een half uur (van 20:45 tot 23:15).

...maar vandaag ben ik jarig.

Mensen liegen. Die voornemens waar ik het over had? Daar heb ik mij namelijk helemaal niet aan gehouden. Dus, zelfmoord is het gevolg. Maar wat als ik mij daar nu ook niet aan hou? Dan gebeurt er juist niets. Dus dan doe ik dat ook maar niet.
Trouwens, vandaag is het mijn verjaardag. En het is een van de eerste keren dat ik me zo goed voel op mijn verjaardag. Niet dat ik me slecht voelde op mijn andere verjaardagen; ik voelde me dan eerder 'gewoon', zo van  "dit is een dag zoals een ander."
Ik zal proberen hier wat meer op te schrijven, maar als ik niet vind wat ik nuttig en interessant genoeg vind, dan schrijf ik gewoon niets. Dat was ook de enige reden waarom ik hier zo lang niets heb geschreven.

Maar nu genoeg getypt, ik ga taart eten...

Maar goed dat we egoïstisch zijn.

Want uiteindelijk is elke actie die we uitvoeren naar onszelf gericht. Als je nu een psychopaat bent die graag mensen hun knieschijf uitsnijdt en dat knieschijfje naderhand als balletje gebruikt voor een spelletje tafeltennis of als je als vrijwilliger de hongerigen voedt. Je doet het alleen maar omdat je jezelf dan goed laat voelen. Nu wil ik deze twee verschillende persoonlijkheden niet over dezelfde kam scheren. Ik prefereer het vrijwillig gedrag. Let op hoe ik het woord vrijwillig gebruik, en niet "onzelfzuchtig". We strelen allemaal ons ego, al is het maar op verschillende manieren. Het leuke hieraan is de diversiteit aan persoonlijkheden. De ene persoon vindt het bevredigend om een rondje te fietsen terwijl de ander liever zichzelf de kop in laat slaan met een 18de eeuwse luster.
Maar nu genoeg getypt, ik ga koekjes eten...

Wij weten van niets...

We beseffen pas wat ademen betekent als we verkouden zijn.
We beseffen pas wat een bas is als ze er niet meer is.
We beseffen pas hoe we iemand nodig hebben als we die persoon missen.

Maar goed dat we niet beseffen hoe het leven was als we eenmaal dood zijn.

Luiheid

Ik moet hier regelmatiger wat gaan neerschrijven, anders moet ik me aan mijn voornemen voor 2010 houden dat zelfmoord inhoud. Zelfmoord is toch iets vreemds eigenlijk. Een mens kan dus gewoon zeggen: "Ik heb er geen zin meer in, ik ga mezelf maar eens van kant maken." Hoe lui kan men zijn? Zeggen van: "Vrienden, familie, kennissen en kameraden, ik geef er de brui aan."
Tenzij je geen vrienden en familie hebt, dan zal niemand je missen.
Maar maak jullie maar geen zorgen, ik zal geen zelfmoord plegen. Ik wil nog niet dood, en ik hou me toch nooit aan mijn voornemens. En in het ergste geval, ik zou te lui zijn om de trekker over te halen.

Maar nu genoeg getpyt, ik ga verder South Park kijken...

Zelfontkenning

Ben ik mijn voornemen om hier regelmatig een berichtje achter te laten al aan het verwaarlozen? Ik heb wel examen dus ik moet blokken. Maar is dat wel een geldig excuus? Kan ik geen kwartier vrijmaken om hier iets neer te schrijven? Zelfontkenning, dat is pas een vieze eigenschap van de mens.
Wij kunnen gewoon letterlijk tegen onszelf liegen over dingen om onszelf dan zogezegd beter doen voelen.
"Ik rook elke dag 3 jointjes, maar ik ben niet verslaafd, ik kan stoppen wanneer ik wil."
"Ik kan er niets aan doen dat ik verwend ben, het is allemaal de schuld van mijn rijke ouders."
"Ik heb voldoende geleerd voor dat examen, maar de vragen waren gewoon te moeilijk."
Bullshit. De mens is gewoon zo "ontwikkeld" dat hij gewoon zichzelf dingen wijs kan maken.

Maar nu genoeg getypt, ik ga slapen...

Perfect

Wat vind ik de imperfectie toch zo mooi! Om al onmiddelijk te beginnen eraan heb ik het woord onmiddellijk hiervoor fout getypt. Of als ik een liedje hoor, en er is een fout in dat liedje, dan vind ik het net zoveel echter. Niemand is perfect, maar we streven er wel altijd naar op een of andere manier. Maar waarom? Ik vind het zo fijn om niet perfect te zijn. Mooie mensen zijn lelijk, want ze zijn te perfect qua uiterlijk. Goede mensen zijn slecht, want ze zijn te perfect qua gedrag. Wees alstublieft allemaal zoals ik, want ik ben namelijk perfect.

Maar nu genoeg getypt, ik ga verder bouwen aan mijn reputatie.